Dołożę swoje 3 grosz w temacie. Ja "tylko" po artroskopii, czyszczeniu chrząstki w 1 kolanie ale rehabilitacja była żmudna i powolna.Po 2,5 r. kolana ledwie sprawne, to artroskopowane niestabilne choć goiło się bez powikłań. Wciąż muszę dużo ćwiczyć, wzmacniać mięśnie i ścięgna. Bezpośrednio po zabiegu "zawalił" się niezbyt prosty kręgosłup i do dziś walczę o najmniejszy mięsień wpływający na poprawna sylwetkę. O bólu nie wspomnę (poradnia leczenia bólu, termin operacji kręgosłupa jest-niekoniecznie się zdecyduję, skierowanie na konsultacje ws wstawienia stymulatora bólu jest też-na NFZ, akurat to widzę).Ciężką pracą, nie mogąc nadwyrężać kręgosłupa odbudowałam czworogłowy po roku. Tak zakończyła się moja artroskopia. Ale widziałam całe mnóstwo zupełnie starszych
pań , które po podobnym zabiegu wracały do normy i biegają na obcasach . Czasem najlepszą diagnozą jest dobra rehabilitacja. Wciąż szukam odpowiedzi co spowodowało wiotkość i nadmierną ruchomość trzonów kręgowych i dehydrację krążków tuż po zabiegu? Czyżby zabieg był szokiem dla organizmu, z którym sobie nie poradził? Odpowiedzi można poszukać na poziomie komórkowym ale ...kto to uczyni. Czasem w ramach eksperymentu kolejny lekarz zaordynuje mi lek przeciwbólowy, po którym totalnie wiotczeją mięśnie nóg i kręgosłupa. Wtedy jest jazda. Przestrzegam na wszelki wypadek.
Jednak zabieg u dr. Słynarskiego to chyba nie...STRACH.
.